Deze blog gaat over hoogsensitiviteit, hooggevoeligheid of HSP het zijn drie verschillende termen voor hetzelfde onderwerp waar het simpelweg op neerkomt dat jij een gevoeliger mens bent dan gemiddeld... Nu zijn er op heel veel websites manieren om jezelf te testen op hsp. Ik zal je dus niet vermoeien met wat je zelf allang weet.
Ik moest laatst erg lachen; iemand belde me op en zei: 'Ik heb HSP.' Het hebben van een talent als HSP is geen ziekte, al wordt je er van jongs af aan mee geconfronteerd in de buitenwereld dat jij je anders voelt als anderen...
In mijn eigen gezin is iedereen hooggevoelig, bovendien zijn we allemaal getalenteerd op het paranormale vlak maar ieder op zijn/haar manier. Gelukkig zijn we ook allemaal anders van karakter en daar heb ik enorm veel van geleerd. Door de jaren heen ben ik door het leven van 'het leven', mijn moederschap en alles wat het met zich mee brengt om 3 super hooggevoelige kinderen op te voeden een ervaringsdeskundige op het gebied van HSP geworden. Ik miste handvatten toen we met elkaar opgroeiden, en ik wilde zowel mezelf als de kinderen beter gaan begrijpen. Ik ben daarom diverse opleidingen gaan volgen en ik kan niet anders zeggen dan dat mijn werk als jongerenwerker/coach en later als paragnost hebben me gemaakt tot de persoon die ik nu ben.
Waarschijnlijk had jij hetzelfde als ik en voelde je jezelf vanaf klein kind al anders als anderen. Gevoeliger, kwetsbaarder, sneller moe na het krijgen van teveel andere prikkels. Ik ben daar als kind enorm tegenop gelopen omdat ik graag net zo wilde zijn als andere mensen maar ik altijd iets ‘miste’. Ik weet niet zo heel veel meer van mijn jeugd van voor mijn tiende verjaardag, maar wat anderen me vertellen is dat ik een spontaan en vrolijk meisje was. Het beeld wat ik van mezelf had was totaal anders, ik vond mezelf een enorme piekerkont en niemand had in de gaten dat de ‘computer in mijn hoofd’ 24/7 malende was. Ik maakte me druk over van alles en nog wat, maakte werkelijk alles persoonlijk en lag zo vanaf mijn 4-de levensjaar met enige regelmaat ’s nachts wakker van grote levensvragen als: Hoe is het heelal ontstaan? Wat is dood als ik nog steeds mensen kan zien? O.i.d... Ik kon me ook enorm druk maken over kleine gebeurtenissen die waren voorgevallen die dag. In de buitenwereld presenteerde ik me als kameleon en het maakte niet met wie ik omging, ik paste me altijd aan.
Naar de buitenwereld toe had ik een vrolijk masker maar niemand kreeg voor de volle honderd procent inzicht in wie ik echt was, ik zelf op de allerlaatste plaats. Het werkte niet echt mee dat ik naast het aardse leven wat ik leidde gezegend was met paranormale talenten die alleen maar toenamen naarmate ik angstiger werd. Tijdens mijn puberteit leidde ik een leven in twee werelden; het aardse wat ik als keihard heb ervaren en het spirituele waar ik mezelf in terug kon trekken, waar ik kon bijtanken van wat ik in het aardse had beleefd. Ik heb het jaren volgehouden om in deze bubbel te leven. Ik was absoluut niet gelukkig, maar hoe ik de stappen kon zetten om dat wel te worden had ik niet in beeld. Mijn gevoeligheid bleef een groot obstakel maar ik leerde het om een masker op te zetten naar de buitenwereld toe. De wereld waarin ik leefde was een harde wereld en ik kon niet anders dan een masker van onverschilligheid en soms zelfs hardheid creëren, niet alleen voor mezelf maar ook voor de wereld om me heen. Dat heb ik tot mijn 38-ste opgehouden, toen viel het doek omdat ik te maken kreeg met een chronische ziekte waardoor ik weinig keuze had dan te accepteren dat ik was wie ik was. Als je twee jaar op bed ligt krijg je voldoende tijd om inzichten op te doen. Ik ben pas veel later blogs gaan schrijven en ik wil jullie deelgenoot maken van een stukje privé maar ook van de prachtige gesprekken die ik mag voeren tijdens mijn werk. Gesprekken waar je jezelf als hooggevoelige zeker in zult herkennen.
Hooggevoeligheid is een dankbaar onderwerp, zowel om het als een uitdaging te zien als om je achter te verschuilen, en juist daardoor de uitdaging niet aan te gaan of aan te durven vanwege overprikkeling. Je antennes staan ver open. Je kunt er door allerlei oefeningen mee leren omgaan, maar het blijft een uitdaging (of een molensteen dat bepaal jij uitsluitend zelf). Hoe ga je het allerbeste met je gevoeligheid om? Dat is puur persoonsgebonden maar zeer zeker ook een stukje karakter (of je man of vrouw bent maakt niet veel verschil). Ieder mens heeft immers een andere invulling van draagkracht en draaglast. Daarnaast is gronden (ook wel aarden of centreren genoemd) voor mij essentieel. Ik kan allerlei tips en tricks opschrijven, maar degene die daar behoefte aan heeft mag met me chatten.
Zes hoofdthema's:
1. Slecht of moeilijk grenzen kunnen stellen Vaak uit angst om gekwetst te worden, laat je soms dingen gebeuren die je juist zullen gaan kwetsen.
2. Onzekerheid Dit hoeft niet zichtbaar te zijn voor anderen, maar jij kan je werkelijk druk maken over van alles en nog wat. De inhoud van je hersenpan draait regelmatig overuren, conflicten op werk neem je mee naar huis e.d.
3.Loslaten Vaak erg lastig te combineren wanneer er kinderen bij betrokken zijn. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in overbezorgdheid wanneer je kinderen hebt. Zie ook punt 2.
4. Gedrevenheid. Het is vaak moeilijk om kunnen gaan met teleurstellingen omdat je voor jezelf de lat veel te hoog legt en voor de ander veel te laag (omdat jij de ander zo goed aanvoelt kan jij je als geen ander verplaatsen en heb je vaak oeverloos begrip. Dat jij je niet begrepen voelt door de ander kan je ervaren als een probleem). Te goed willen zijn voor anderen is hier ook een mooi voorbeeld van.
5. Invoelen wordt invullen. Je trekt je heel erg aan wat jij denkt wat de ander voelt, denkt en vindt van en over jou ( 'Oh jee, nu heb ik dit gezegd, hij zal wel van mij vinden dat...').
6. Er is vaak sprake van een negatief zelfbeeld
Het moraal van dit verhaal? Blijf bij jezelf.
Ik ben (hoog)gevoelig en heb na jarenlang worstelen met mezelf en anderen, veel studies en (werk)ervaring hier mijn werk van gemaakt. Het blijft een uitdaging om balans te vinden. Voor mij is het iedere dag opnieuw een voelen, finetunen, gronden en vooral heel veel praten. Ik realiseer me dat dit erg vermoeiend klinkt. Toch is het minder vermoeiend als energie stoppen in het continue reflecteren door het niet stellen van grenzen, onzeker zijn, niet kunnen loslaten, 24/7 bezig zijn met anderen en het beklimmen van je eigen hoge lat. Als er één ding is wat ik van mijn hsp geleerd heb, dan is het wel dat ik zal moeten benoemen wat ik nodig heb. Niet iedereen is zo gevoelig als ik en als ik wil dat de ander mij begrijpt, is het aan mij om dat kenbaar te maken.
De grootste fout die ik jarenlang gemaakt heb is, dat ik er altijd vanuit gegaan ben dat anderen op dezelfde manier functioneren, voelen en ervaren als ik. Dat was de allergrootste misvatting ever... Daarom: ben je hsp en wil je iets? Geef dan geen hints want die pikt de ander toch vaak niet op, maar vraag er gewoon om...
Oh ja, en dan mijn wens voor iedere HSP? Dat iedere Hooggevoelige of Hoogsensitieve zich zo vrij voelt dat hij/zij zichzelf durft te zijn! Kernwoorden hierbij zijn:
Droom, Durf, maar vooral DOE!!!
Test hier of jij zelf hooggevoelig bent.